De nieuwe kinderen breken geen structuren - ze onthullen dat ze niet meer kloppen

Steeds meer ouders en begeleiders merken het:

er komt een generatie kinderen die niet past in de systemen die wij bedacht hebben.

En bij de kinesiologie sessies en de mystery school zien we het wekelijks:

– spieren die blokkeren bij oude regels

– een zenuwstelsel dat onrustig wordt van “moeten”

– een lichaam dat letterlijk wegtrekt bij onwaarheid

– een veld dat zich sluit zodra een kind in een te klein kader wordt gedrukt

Niet omdat het kind niet mee wil.

Maar omdat het niet kán afdalen naar een frequentie die niet van hem is.

Deze kinderen zijn niet moeilijk.

Ze zijn niet koppig.

Ze zijn niet “gevoelig” in de negatieve zin.

Ze zijn eerlijk.

Hun lichaam zegt wat hun ziel al weet:

“Dit past niet meer.”

Ze vragen niet om opvoeding - maar om afstemming

Waar oude structuren draaien op gehoorzaamheid, presteren en aanpassen,

reageren deze kinderen totaal anders:

– op controle gaan ze dicht

– op druk raken ze ontregeld

– op onechtheid worden ze onrustig

– op aanwezigheid openen ze

– op waarheid ontspannen ze

– op verbinding komen ze thuis

Hun gedrag is geen probleem.

Het is informatie.

Een vorm van innerlijke intelligentie die ons probeert te vertellen

waar wij als volwassenen, ouders en begeleiders mogen opschalen.

Wat hun lichaam laat zien, is eigenlijk heel simpel

Bij elk kind dat vastloopt, testen we opnieuw dezelfde patronen:

Niet het kind is overbelast -

het systeem waarin het geplaatst is, klopt niet meer. Wat is een gezonde vis in een vervuilde kom?

En dat zien we terug in:

– scholen die niet werken voor hun tempo

– opvoeding die gebouwd is op angst

– regels die geen verbinding hebben

– levensritmes die geen adem laten

– ruimtes waar geen stilte is

Hun lichaam wijst niet naar een tekort in henzélf.

Het wijst naar een tekort in ons bewustzijn.

Deze kinderen kwamen niet om te volgen — maar om ons te herinneren

Ze brengen een nieuwe trilling.

Ze laten ons zien waar wij nog in oude patronen leven.

Ze nodigen ons uit om eerlijker, menselijker en aanweziger te worden.

Ze zeggen met hun gedrag:

“Word wie je werkelijk bent.

Dan kan ik zijn wie ik ben.”

En dat is misschien wel de grootste opdracht van onze tijd.

Voor ouders, begeleiders, leraren

Je hoeft niets te fiksen.

Niets te forceren.

Niets te controleren.

Je hoeft alleen maar:

– te luisteren naar het lichaam

– te luisteren naar het veld

– te luisteren naar het kind dat je niet vraagt om perfectie

maar om echtheid en aanwezigheid

Want deze kinderen zijn geen last.

Ze zijn een richtingaanwijzer.

Een nieuwe generatie

die ons uitnodigt om eindelijk te worden

wie wij altijd al hadden kunnen zijn.

Liefs Sidney