top of page

Wat als die glimlach een deksel is?

Soms zie je iemand binnenkomen en denk je: wat een vrolijke energie.

Een grote glimlach. Maar wat als die glimlach een deksel is? Een deksel op een vat vol pijn?


Ze was 21. Jong, stralend zelfs.

Ze kwam via een organisatie waarmee we samenwerken.


Ze zat tegenover me. Rechtop. Ogen die m’n blik zochten, maar er ook snel weer van wegdraaiden.

“Ik voel me gewoon… leeg,” zei ze uiteindelijk.

En toen kwam haar verhaal.


Jarenlange mishandeling.

Fysiek. Geestelijk.

Niet door een vreemde, niet op straat.

Maar thuis. Door haar moeder.

De vrouw die haar had moeten beschermen, haar had moeten liefhebben.

En haar vader? Die keek toe. Jarenlang.

Zonder in te grijpen. Zonder een woord te zeggen.

Haar zus? Die werd gespaard. Alsof het kwaad selectief toeslaat.


Je zou denken dat zoiets je breekt.

Dat je dan binnenkomt als een hoopje mens.

Maar wat ze geleerd had, was overleven.

Met een glimlach.

Met grapjes.

Met sociaal gedrag dat perfect camoufleerde wat er werkelijk gaande was.


Tot haar lichaam het niet meer kon dragen. Tot ze letterlijk uitviel. Paniekaanvallen. Emotionele blokkades. Gevoelloosheid. Slapeloosheid.

En uiteindelijk: een stil verzoek om hulp.


Tijdens de sessie begon haar lichaam te vertellen wat woorden niet konden. Trillingen. Spanning. Ogen vol tranen zonder dat ze huilde.

En ik dacht: wat is veerkracht toch stil. Wat is pijn toch onzichtbaar.


Deze sessie was geen oplossing.

Het was een begin.

Een eerste steen verlegd op een weg van herstel.

Maar die weg bestaat – ook voor haar. En die mag ze bij SwartGym voortzetten.


Bij SwartGym geloven we dat echte kracht begint waar je jezelf weer durft te voelen.

Niet waar je alles wegdrukt. Niet waar je doet alsof het oké is.

Maar juist daar waar je zegt: dit is wat het met me gedaan heeft. En ik ben er nog.


Wat ik hoop dat jij meeneemt uit dit verhaal?

Kijk voorbij de glimlach.

Wees niet te snel met je oordeel.

Soms dragen mensen meer dan je ooit zult weten.


Wees zacht.

En wees vooral lief voor elkaar.


Liefs,

Sidney



 
 
 

Comments


bottom of page